Karanfil, Syzygium aromaticum ağacından elde edilir. Karanfil ağacı, dört mevsim yeşil kalır ve anavatanı Endonezya'dır. Dünyanın birçok mutfağında, çeşitli gıda hazırlıklarında ve pişirilmesinde kullanılır. Karanfil baharatı, özellikle Endonezya ve Madagaskar'da hasat edilir. Ayrıca Hindistan ve Sri Lanka'da da yetiştirilir. Türkiye'de ise karanfil baharatı seralarda veya evlerde saksıda süs bitkisi olarak yetiştirilir.

Karanfil, yağmurlu ve sıcak ayların hâkim olduğu bir iklimde yetiştirildiğinden daima yeşil kalır. Karanfil ağacının boyu 10 ile 20 metre arasında değişir. Karanfil, ağacın çiçek tomurcuklarından elde edilen bir baharattır. Odunumsu ve siyah renklidir. Acımsı, ekşi ve keskin aromalı bir tadı vardır ve güzel kokuludur. Tarihte, Çin İmparatorları ve aristokratlar, ziyaretlerine gelen misafirlerine ağız kokusu giderici olarak karanfil ikram ederlerdi. Hollandalılar, karanfil ticaretinde önemli rol oynayarak ekonomilerine büyük katkı sağlamışlardır. Günümüzde de büyük şehirlerde karanfil baharatı büyük bir pazar oluşturmaktadır.

Ülkemizde ve Avrupa ülkelerinde, turşu ve reçel yapımında, çayda ve tatlılarda kullanılır. Karanfilin kalitesini öğrenmek için, suya atılan karanfil kaliteli ise başı yukarıda dikey şekilde asılı kalır. Kalitesiz olan ise suyun yüzeyinde yatay durur. Karanfil, öğütülerek baharat olarak kullanımının yanı sıra ağızda tutularak da kullanılır. Çiğnendiğinde nefesi açar ve temiz tutar. Antibakteriyel etkisi vardır. Karanfil, A, K, E, C ve B6 vitaminleri açısından zengindir. Bunun yanı sıra kalsiyum, potasyum, sodyum ve manganez deposudur. Omega-3 ve omega-6 yağ asitleri açısından da oldukça zengindir. Karanfil baharatı, çiçeklerini açmadan önce tomurcuk halindeyken toplanır ve güneşli, havadar bir yerde kurutularak saklanır.

Karanfil baharatı, doğru tüketildiğinde sağlık açısından birçok fayda sağlar, ancak yanlış kullanımı zarar verebilir.